1. Overzicht van vulkanisatiemiddel
Onderverdeeld in twee categorieën: anorganisch en organisch. De eerste categorie omvat zwavel, zwavelmonochloride, seleen en telluur. De laatste categorie omvat zwavelhoudende versnellers (zoals versneller TMTD), organische peroxiden (zoals benzoylperoxide), chinonoximverbindingen, polysulfidepolymeren, urethanen en maleïmidederivaten. Wacht.
2. Principe van vulkanisatie
Droge vulkanisatie in de katalysator wordt uitgevoerd in een hogedrukcirculatielus die bestaat uit verwarming, reactie, warmte-uitwisseling, koeling, hogedrukscheiding, circulerende waterstofcompressor en logistieke pijpleidingen voor hydrokraken. De procedure omvat: het gebruik van de circulerende waterstof verwarmd door de verwarmingsoven, het verwarmen van de katalysator met het maximale circulerende waterstofdebiet en de vereiste verwarmingssnelheid, en het injecteren van het sulfideringsmiddel (DMDS) in de inlaat van de reactieverwarmingsoven bij de strikt gecontroleerde stroomsnelheid. Het zwavelingsmiddel ontleedt in aanwezigheid van waterstof om H2S gezwavelde katalysator te genereren. Wanneer de katalysator wordt voorgesulfideerd, zullen de volgende twee hoofdreacties plaatsvinden in de reactor:
(1) De sulfurizing agent (DMDS) reageert eerst met waterstof om waterstofsulfide en methaan te produceren. Deze reactie is exotherm. Deze reactie vindt in het algemeen plaats bij de ingang van de raffinagereactor R101, en de reactiesnelheid is relatief hoog.
(2) Geoxideerde actieve katalysatorcomponenten (nikkeloxide, molybdeenoxide, enz.) Reageren met waterstofsulfide om gesulfideerde katalysatoractieve componenten te worden. Deze reactie is een exotherme reactie en vindt plaats op elk katalysatorbed in de reactor. Door deze reactie wordt de temperatuurstijging tijdens de voorvulkanisatie veroorzaakt.
(3) Volgens de bovengenoemde chemische reactievergelijking en het gehalte aan actieve metaalcomponenten in de katalysator, kunnen de theoretische hoeveelheid sulfideringsmiddel en de theoretische hoeveelheid geproduceerd water per eenheid katalysator worden berekend.
Er kunnen ook ongewenste nevenreacties optreden tijdens het sulfidatieproces: de actieve componenten van de katalysator in de oxidatietoestand (nikkeloxide, molybdeenoxide, wolfraamoxide) worden gereduceerd door waterstof om elementair metaal en water te genereren, wat de activiteit van de katalysator. Deze reactie is buitengewoon schadelijk en moet zoveel mogelijk worden vermeden. Deze nevenreactie treedt vaker op in aanwezigheid van waterstof en geen waterstofsulfide, hoe hoger de temperatuur (hoger dan 230 ° C).
Het vulkanisatieproces doorloopt hoofdzakelijk twee constante temperatuurfasen bij 230 ° C en 370 ° C. De mate van voltooiing van de vulkanisatie is in het algemeen gebaseerd op de totale hoeveelheid vulkanisatiemiddel die is toegevoegd om 120% van het theoretische zwavelgehalte van de katalysator te bereiken, berekend op basis van het metaal. De constante temperatuurtijd kan worden bepaald door de waterstofsulfideconcentratie aan de uitlaat van de reactor te meten. Het waterstofsulfide moet nodig zijn om volledig door het katalysatorbed te dringen vóór de constante temperatuur van 230 ° C (gekenmerkt door het begin van een grote hoeveelheid waterstofsulfide in de circulerende waterstof). De uiteindelijke vulkanisatietemperatuur is in het algemeen 360 ° C-370 ° C. In feite is er bij elke temperatuur een evenwichtsgrenswaarde. Zelfs als de vulkanisatietijd wordt verlengd, zal het zwavelgehalte niet langer toenemen. Wanneer de temperatuur 300 ° C of hoger bereikt, is de vulkanisatiereactiesnelheid al erg hoog en kan de vulkanisatie worden voltooid.
Gerelateerde producten:
Buitenlandse handelsnaam: vulkanisatiemiddel F
chemische naam: trimeer thiocyanaat, triazine trithiol, 1.3.5-triazine-2.4.6-trithiol, 2.4.6-trithiol thiotriazine
Molecuulgewicht: 177,3
Gebruik: Geschikt voor acrylrubber ACM, chlooretherrubber CO, chloropreenrubber ECO en chloropreen CR kunnen ook worden gebruikt voor het mengen van rubber en kunststof.
